Doroczne święta kościelne, obrzędy rodzinne i wybrane zwyczaje ludowe w minionych czasach były okazją do przygotowania lepszego jadła niż codzienne. W dni powszednie tradycyjne po- żywienie na wsi charakteryzowało się jednostajnością, sezonowością i minimalizmem. Posiłki składały się głównie z kasz, kapusty, żuru, grochu, czy chleba ze smalcem. Mięso było artykułem luksusowym i nie zawsze gościło nawet podczas niedzielnych obiadów.

Natomiast na świątecz- ne śniadania, obiady i kolacje obowiązywała wystawność polegająca na pożywieniu o wyższym standardzie i jakości. Była ona aprobowana i wręcz wymagana. Charakterystyczną cechą wszyst- kich posiłków w przeszłości, było spożywanie ich całą rodziną przy wspólnym stole. Zwyczaj ten odgrywał istotną rolę w utrwalaniu i poszanowaniu tradycyjnych wzorów kulturowych.